Patronem Ruchu Calasanz jest czcigodny Gliceriusz Landriani. Był świetnym nauczycielem i katechetą, bo uczył nie tylko pisania, czytania i liczenia, ale również modlitwy. Zmarł w wieku 30 lat, 15 lutego 1618 r. w dniu złożenia ślubów zakonnych. 31 maja 1931 r. papież Pius XI ogłosił heroiczność cnót czcig. Gliceriusza Landrianiego i dzięki temu stał się on kandydatem na ołtarze. Dlatego też 31 maja jest Dniem Ruchu Calasanz.

--- --- ---

Gliceriusz Landriani urodził się 1 marca 1588 roku w Mediolanie. Jego rodzicami byli Anna Visconti i Horacy Landriani. Ze strony matki był spokrewniony ze św. Karolem Boromeuszem i kardynałem Fryderykiem Boromeuszem. Ze strony ojca był potomkiem św. Gliceriusza z Mediolanu. Wszyscy trzej byli wybitnymi arcybiskupami jego rodzinnego miasta. Jego wuj ze strony ojca, Marsyliusz Landriani, był nuncjuszem apostolskim we Francji, biskupem Vigevano i legatem papieskim w Bolonii, a jego brat, Fabrycjusz Landriani, był arcybiskupem Pawii.

Gliceriusz studiował filozofię, prawo i teologię na Uniwersytecie Bolońskim oraz w Rzymie w kolegium dominikanów przy kościele Santa Maria sopra Minerva.

W wieku dziewiętnastu lat dołączył do pobożnego kręgu portugalskiego księdza Franciszka Méndeza, ucznia św. Jana z Ávila. Następnie za wskazaniem papieża Pawła V znalazł się pod kierownictwem duchowym o. Dominika Ruzzoli, karmelity bosego, który go pokierował do Szkół Pobożnych. Przyłączył się do tego dzieła w 1612 roku. W 1616 roku uczestniczył w zakładaniu fundacji we Frascati. 2 lipca 1617 roku przyjął pijarski habit, a jego mistrzem nowicjatu był bł. Piotr Casani.

Wyróżniał się niezwykłymi zdolnościami jako katecheta i umiłowaniem radykalnego ubóstwa. Za zgodą papieża złożył śluby wieczyste in articulo mortis – w obliczu śmierci – na ręce Kardynała Protektora Szkół Pobożnych. Zmarł w opinii świętości w rzymskim nowicjacie Santa Maria in Via 15 lutego 1618 roku, mając za sobą niespełna 30 lat życia.

Św. Józef Kalasancjusz rozpoczął jego proces beatyfikacyjny, podczas którego wystąpił jako świadek. Został on przerwany w wyniku ogólnych rozporządzeń wydanych przez papieża Urbana VIII, a dotyczących takich procesów. Pod koniec XIX wieku został jednak wznowiony, a w 1931 roku papież Pius XI podpisał dekret o heroiczności cnót Gliceriusza Landrianiego.

Po śmierci Gliceriusza Kalasancjusz nakazał umieścić jego serce w relikwiarzu i przez długi czas przechowywał je w swoim pokoju. Ta niezwykła relikwia do tej pory znajduje się w Rzymie, gdzie oczekuje na beatyfikację Sługi Bożego Gliceriusza Landrianiego.

Biogram z książki Marcelo Beníteza pt. "Serce w locie. Powołanie Gliceriusza"